جعفری خشک خانگی که در درجه اول به عنوان چاشنی شناخته می شود، رنگ سبز جذاب و طعم گیاهی را به آن اضافه می کند و آن را به آخرین لمس کامل در فرآیند پخت و پز تبدیل می کند.
اگرچه رایج ترین شکل های مورد استفاده جعفری جعفری با برگ صاف و فرفری است، اما در مجموع چهار گونه وجود دارد.
محبوب ترین شکل جعفری آشپزی، این سبزی سبز برگ دارای طعم تازه و کمی تلخ است که آن را به یک چاشنی عالی تبدیل می کند.
رایج ترین نوع جعفری با برگ تخت، جعفری ایتالیایی، طعم کمی فلفلی دارد و ظاهری شبیه به گشنیز دارد.
نوعی جعفری با طعم ملایم تر، که با برگ های ژولیده و رنگ سبز روشن آن قابل تشخیص است.
انواع جعفری برگ فرفری شامل جعفری سبز جنگلی و جعفری کوتوله فرفری اضافی می باشد.
هامبورگ (معروف به ریشه جعفری) انواع جعفری بومی آلمان است که با برگ های بزرگتر و ریشه های ضخیم آن قابل تشخیص است.
از برگ های جعفری هامبورگ به جای پخت و پز برای تزئین استفاده می شود، در حالی که از ریشه آن برای طعم دادن به خورش ها و سوپ ها استفاده می شود.
نوعی جعفری با طعم تلخ بومی ژاپن و چین، با ساقه های ضخیم که به تنهایی قابل خوردن است.
جعفری که از گیاه پتروسلینوم گرفته شده است، منبع خوبی از بسیاری از مواد فعال مفید مانند فلاونوئیدهای آنتی اکسیدانی و ترکیبات فنلی است، علاوه بر سطوح بسیار بالای ویتامین K، ویتامین C و ویتامین A از بتا کاروتن، رنگدانه ای که همچنین می دهد.
گیاه تن پر جنب و جوش خود را این گیاه همچنین منبع عالی اسید آمینه و اسید فولیک، یکی از مهم ترین ویتامین های گروه B است.
جعفری علاوه بر نقش اصلی خود به عنوان چاشنی، یک عنصر رایج در دسته گل فرانسوی گارنی است، یک بسته سنتی از گیاهان تازه که به هم گره می خورد و در سوپ، خورش، بریز و سس قرار می گیرد تا طعم گیاهی را به غذاها القا کند.
به عنوان پایه. جعفری همچنین ماده اولیه چاشنی محبوب آمریکایی جنوبی chimichurri است، یک سس سبز پر جنب و جوش که با جعفری تازه، روغن زیتون، سرکه شراب قرمز و سیر تهیه می شود.
از طرف دیگر، جعفری خشک توصیه می شود در طول فرآیند پخت و پز استفاده شود، زیرا طعم های غلیظ موجود در سبزی خشک قبل از سرو به زمان نیاز دارند تا آب شوند و نرم شوند.
سرآشپزها همچنین از جعفری به عنوان یک افزودنی خوش طعم برای سس های قرمز، غذاهای گوشت چرخ کرده و خمیر نان های گیاهی استفاده می کنند.
