مربای هویج یک کیلویی مدرن در قرن نوزدهم ظهور کرد قبل از این، ماده اصلی شکر بسیار گران بود و فقط برای تهیه غذا برای ثروتمندان ذخیره می شد.
برای کسانی که توانایی مالی داشتند، مربای هویج ساخته شده از شکر روی قاشق‌های نقره‌ای برای ادامه غذا عرضه می‌شد.
اولین مربای هویج ساخته شده در اروپا، عسل را با تفاله میوه مخلوط کرده و در مقابل آفتاب قرار دادند تا خشک شود.
به، میوه ای بود که اغلب از آن استفاده می شد، زیرا به دلیل محتوای پکتین بالایی که دارد، به خوبی ذخیره می شود.
در یونان، این مربای هویج به عنوان ملوملی شناخته می‌شد و تصور می‌شد که یک داروی غرایز جنسی است.
بریتانیایی ها این دستور را گرفتند و آن را برای ترکیب گلابی، گلابی، آلو و در نهایت پرتقال سویا برای تهیه مارمالاد تطبیق دادند. هنگامی که قیمت شکر در قرن هفدهم کاهش یافت، مارمالاد در اسکاتلند رایج شد.
در دهه 1880، مربای هویج در میان طبقات کارگر رایج شده بود، جایی که در بالای نان سبوس دار تیره خورده می شد.
امروزه بسیاری از مرباهای تولید شده در کارخانه نسبت به مربای هویج سنتی مریض‌تر هستند. به نظر می رسد که محصولات تولید انبوه به میزان زیادی بر محتوای شکر تکیه دارند، اما طبق علم، بهترین راه برای تهیه مربا چیست؟
کنایه از این است که در همان قواعد به آن نباتی گفته می شود.
ابتدا هویج را به قطعات کوچک خرد می کنند، با استفاده از اجاق مایکروویو یا مانند آن، آب پز، بخارپز یا نرم می شوند. سپس سیب ها را از هسته جدا کرده و خرد می کنیم همچنین لیمو را فشار دهید.
سپس تکه‌های سیب و آب لیمو را به تکه‌های هویج نرم شده اضافه می‌کنیم و با مخلوط کردن آنها با همزن، مخلوط را به یک مخلوط تقریباً مایع تبدیل می‌کنیم.
مربا از سه ماده شیمیایی ضروری تشکیل شده است: پکتین، قند و اسید. پکتین ها مولکول های قندی بلندی هستند که به صورت زنجیره ای به هم متصل شده اند و برای سفت شدن مربا حیاتی هستند.
آنها به طور طبیعی در دیواره های سلولی گیاهان وجود دارند و بنابراین، میوه ها منبع طبیعی پکتین هستند.
